Zaburzenie funkcji stopy negatywnie wpływa na kondycję układu kostno-stawowego. Staw skokowy z uwagi na swoją lokalizację, jest szczególnie narażony na urazy, kontuzje i zwichnięcia. Zdarzają się także schorzenia, takie jak opadająca stopa. Jest to dolegliwość występująca najczęściej u pacjentów z problemami neurologicznymi. Zazwyczaj jej przyczyną jest porażenie nerwu strzałkowego, powikłanie po udarze lub przebytym urazie.
Opadająca stopa sprawia duże trudności podczas poruszania się, utrudnia codzienne funkcjonowanie oraz pogarsza jakość życia. Cechuje się tak charakterystycznymi objawami, że nie sposób ich przeoczyć. Ustalenie przyczyny niedowładu stopy i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia ma kluczowe znaczenie dla prawidłowej postawy ciała i przywrócenia poprawnego chodu.
Na czym polega dolegliwość opadającej stopy?
W przypadku opadającej stopy nie działają mięśnie odpowiedzialne za unoszenie przedniej części stopy do góry podczas chodzenia. Cierpiący na tę dolegliwość mają trudności w stawianiu kroków. W końcu stopa stanowi ważny element podparcia dla ciała i jest swego rodzaju łącznikiem pomiędzy ciałem i podłożem, a w przypadku opadającej stopy chorzy mają duże trudności z poruszaniem się. Zawsze nadmiernie zginają kończynę w stawie kolanowym i unoszą ją wysoko, a następnie dotykają podłoża palcami. Mają oni ograniczoną lub całkowicie zniesioną możliwość kierowania palców stopy do góry.
Za opadającą stopę najczęściej jest odpowiedzialny uraz o podłożu neurologicznym. Dolegliwość ta może wystąpić wskutek porażenia nerwu strzałkowego lub być objawem schorzeń, takich jak udar, guz nerwu, uraz rdzenia kręgowego, niedowład jednostronny czy nerwiaki. Początkowe objawy opadającej stopy związane są głównie z drętwieniem i mrowieniem stopy oraz goleni. Mogą występować także niedowłady lub zniesienie czucia w okolicy kończyny dolnej. Dolegliwość ta może znacząco utrudnić normalne funkcjonowanie, a jej leczenie jest uzależnione od stopnia uszkodzenia włókien nerwowych.
Jak leczyć opadającą stopę?
Ocenę stopnia uszkodzenia nerwu strzałkowego lekarz wykonuje za pomocą badania elektromiograficznego (EMG), które sprawdza czynności bioelektryczne mięśnia i pozwala ocenić stopień jego uszkodzenia. W sytuacji przerwania ciągłości nerwu konieczna jest interwencja chirurgiczna, polegająca na zszyciu obu odcinków uszkodzonego nerwu.
W leczeniu opadającej stopy stosuje się także rehabilitację ruchową, ultradźwięki czy elektrostymulację. Przy czym ćwiczenia rehabilitacyjne polegają na powtarzalnym wykonywaniu ruchów zgięcia grzbietowego. Takie powtarzalne ruchy pomagają poprawić kontrolę stopy oraz mają na celu przyspieszenie regeneracji nerwu, utrzymanie prawidłowego zakresu ruchu w stawie, zapobieganie zanikom oraz przykurczom mięśniowym.
Zespół lekarzy może również zalecić pacjentowi specjalistyczną ortezę na opadającą stopę, która zapewni choremu bezpieczeństwo podczas chodzenia. Orteza na stopę gwarantuje dynamiczne wsparcie nie tylko w zespole opadającej stopy, ale również w schorzeniach pokrewnych. Dzięki niej pacjent może poprawić swój chód oraz wspomóc stopę w momencie jej unoszenia. Efektem systematycznego noszenia ortezy jest utrzymanie przodostopia w prawidłowej pozycji oraz utrzymanie odpowiedniej pozycji pięty w fazie stawiania stopy. Ortezy na stopę są lekkie i praktycznie niewidoczne podczas chodzenia. Łatwo jest je dopasować do stopy oraz zamocować na bucie. Materiał, z którego są wykonane, jest oddychający i usztywniony gąbką, co sprawia, że ortezę można wygodnie nosić przez długi czas.
